Zin
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben er wel aan toe om afscheid te nemen van 2023. Het is natuurlijk niet zo dat er straks een nieuwe wereld begint op 1 januari, maar het is wel een jaar waar ik meer naar uitkijk dan het jaar dat we achter ons laten.
Mijn vader ging dood dit jaar.En behalve een heleboel tranen en verdriet, ben ik ook blij dat hij niet nog een rondje feestdagen hoefde mee te maken waar hij als decoratiestuk stokdoof naast de kerstboom zat tot hij verkrampt van de pijn naar huis kon. Het rouwen is hard werken, nog elke dag, maar ik troost me met de gedachte dat hij het zo wilde en laat die gebeurtenis dus met alle liefde achter in 2023.
Over Met alle liefde gesproken, daar kijk ik dus ontzettend naar uit in 2024. Behalve mijn huwelijken voor de gemeente Purmerend– waar ik ook bij Communicatie werk – ben ik dit jaar begonnen als zelfstandig trouwambtenaar en op de valreep van de kerstvakantie sleepte ik voor mijn eigen bedrijf nog een huwelijk in de wacht. Daarnaast doe ik ook her en der wat klussen als tekstschrijver onder mijn ‘oude’ handelsnaam Teksten van Mars. Wie weet wat het jaar brengt op dat vlak!
Daarnaast heb ik nog een paar zaken achter me gelaten dit jaar. De beugelbeha, om maar eens wat te noemen. Ondingen zijn het en ik gun het iedereen met borsten om in 2024 over te stappen op een alternatief dat je niet probeert in je hart te steken net als je na een sprintje op een stoel in de bus ploft.
In het kader van een betere wereld ben ik ook eens oude mails gaan weggooien. Daarbij hanteer ik het Marie Kondo-principe: mails diejoy sparken, blijven lekker staan. In het tijdperk vóór sociale media mailde ik namelijk regelmatig met hele groepen vrienden. En ook in de tijd daarna heb ik tal van mailwisselingen gehad die ik vast als ik 80 ben nog glimlachend teruglees.
Maar alle reclamemails, nieuwsbrieven of ‘Je hebt het connectieverzoek van je verre achterneef nog niet geaccepteerd’ hebben het veld geruimd. In Gmail heb ik alles onder de tabbladen Sociaal en Reclame weggegooid. Dat waren al ongeveer 30.000 e-mails die allemaal onnodig serverruimte innamen – allemaal niet zo duurzaam… Daarna heb ik gezocht op termen als ‘bedankt bestelling’, ‘PostNL’, ‘Bol.com’, en al die andere partijen die je 6 mails sturen om te laten weten dat je bestelde artikel het magazijn heeft verlaten – is ingepakt – de bestelbus wordt ingeladen – de chauffeur is onderweg – hij moest uitwijken voor een duif en komt misschien morgen – oké die van morgen is ziek maar we denken dat het vrijdag echt moet lukk…
Ook die bank met de leeuw krijgt een dikke oranje doei na… mijn hele bancaire bestaan, eigenlijk. Je kan natuurlijk niet met goed fatsoen de A12 blokkeren en daarna op het station je kopje koffie afrekenen met zo’n oranje betaalpas. Dus ging ik van de oranje leeuw naar de rode eekhoorn. En voor iedereen die denkt: oh ja, dat moet ik ook nog eens doen… Het is echtveel en veel minder gedoedan ik dacht.
Bovendien geeft het je het gevoel dat je iets goeds doet, zonder – laten we wel wezen – daadwerkelijk echt in actie te komen. Al is stoppen met je geld stoppen in de fossiele industrie natuurlijk ook iets wat zin heeft. Zouden ze bij die bank met die leeuw ook eens over moeten nadenken. Dan kan het misschien toch nog een nieuwe wereld worden op 1 januari.